MIASTO UCIECZKI (30)

2012-08-03

TEKST GODZINEK

Witaj miasto ucieczki
(Nona)


ŹRÓDŁOWE TEKSTY BIBLIJNE


STARY TESTAMENT

Z Księgi Liczb:

Pan mówił do Mojżesza: «Powiedz Izraelitom, co następuje: Gdy wejdzie-cie przez Jordan do ziemi Kanaan, wybierzcie sobie miasta, którzy służyć wam będą za miasta ucieczki; tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie. Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi, by zabójca nie poniósł śmierci, zanim nie stanie przed sądem społeczności. Co do miast, które macie ustanowić, to powinniście mieć sześć miast ucieczki. Trzy miasta za Jordanem i trzy w ziemi Kanaan będą służyć za miasta ucieczki. Owe sześć miast winny służyć za schro-nienie zarówno Izraelitom, jak i obcym, oraz tym, którzy osiedlili się po-śród was; tam może uciekać każdy, kto zabił drugiego nieumyślnie. Jeżeli kogoś jednak tak pobił przedmiotem żelaznym, iż tamten umarł, jest za-bójcą, a jako taki musi zostać zabity. Gdy kogoś uderzył kamieniem, któ-rym można zabić, i ten uderzony umarł, jest zabójcą i jako taki musi zo-stać zabity. Gdyby kogoś jakimś przedmiotem drewnianym tak pobił, iż ów człowiek umarł, a można było tym narzędziem śmierć zadać, jest zabójcą i jako taki musi umrzeć. Zabójcę winien zabić mściciel krwi; gdziekolwiek go spotka, może go zabić. Gdyby ktoś drugiemu zadał cios z nienawiści albo rzucił się na niego w zbrodniczym zamiarze, tak iż tamten umarł, albo gdyby w złości zadał ręką cios śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity; jest bowiem zabójcą i mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka. Gdy mu jednak zadał cios nie z nienawiści albo gdy rzucił na niego jakimkolwiek przedmiotem, ale nie w zamiarze zabicia, lub też nie widząc spuścił na niego kamień, który może zabić, tak iż tamten rzeczywiście umarł, chociaż nie był mu nieprzyjazny i nie chciał mu nic złego uczynić, wtedy według powyższych zasad społeczność rozstrzygnie pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi. Społeczność zabezpieczy go przed zemstą mściciela krwi i przyjmie go z powrotem do miasta ucieczki, gdzie się schronił, i będzie tam przebywał aż do śmierci arcykapłana, który jest namaszczony olejem świętym. Gdy jednak zabójca opuści obręb swego miasta ucieczki, do którego się schronił, i gdy go mściciel krwi spotka poza obrębem miasta ucieczki, wtedy mściciel krwi nie zaciąga winy, gdy zgładzi zabójcę. Do śmierci bowiem arcykapłana winien zabójca przebywać w swoim mieście ucieczki. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej dziedzicznej posiadłości. Te nakazy powinny być dla was prawem po wszystkie pokolenia i na wszystkich miejscach waszego pobytu. Jeżeli ktoś popełni zabójstwo, skazuje się go na śmierć na podstawie zeznań świadków; jednak zeznanie jednego świadka nie wystarczy do wydania wyroku śmierci. Nie możecie przyj-mować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi zostać zabity. Nie możecie również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, przyjmować żadnego okupu w tym celu, by mógł wrócić przed śmiercią arcykapłana i mieszkać w swojej ojcowiźnie. Nie będziecie bezcześcili kraju, w którym mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za krew przelaną, jak tylko krew tego, który ją przelał. Nie plamcie przeto ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której jest również moje mieszkanie. Ja bowiem, Pan, mieszkam pośród Izraeli-tów».

(Lb 35, 9-34)


Z Księgi Jozuego:

Pan przemówił do Jozuego tymi słowami: «Powiesz Izraelitom: wyznaczcie sobie miasta ucieczki, o których mówiłem wam przez Mojżesza; aby tam mógł uciec zabójca, który by zabił człowieka przez nieuwagę, nierozmyśl-nie. Będą one dla was schronieniem przed mścicielem krwi. Do jednego z tych miast powinien uciec zabójca: zatrzyma się u wejścia i przedstawi swoją sprawę starszym tego miasta. Przyjmą go oni do miasta i wyznaczą mu miejsce, by mógł mieszkać wśród nich. Jeśli mściciel krwi będzie go ścigał, nie wydadzą go w jego ręce, ponieważ nierozmyślnie zabił swego bliźniego, do którego od dawna nie żywił nienawiści. Zabójca powinien po-zostać w tym mieście, dopóki nie stanie przed sądem zgromadzenia i aż do śmierci najwyższego kapłana, który w tym czasie będzie sprawował czynności. Wtedy dopiero może zabójca wrócić do swego miasta i do swe-go domu w mieście, z którego uciekł». Poświęcili w tym celu Kadesz w Ga-lilei na górze Neftalego, Sychem na górze Efraima oraz Kiriat-Arba, czyli Hebron, na górze Judy. Z drugiej strony Jordanu, na wschód od Jerycha, wyznaczono na pustyni, na płaskowyżu, Beser z pokolenia Rubena, Ramot w Gileadzie z pokolenia Gada; Golan w Baszanie, z pokolenia Manassesa.
Takie były miasta wyznaczone dla wszystkich Izraelitów i dla cudzoziemca mieszkającego wśród nich, aby tam mógł uciec każdy, ktokolwiek przez nieuwagę zabije człowieka, aby nie poniósł śmierci z ręki mściciela krwi, dopóki nie stanie przed zgromadzeniem.

(Joz 20, 1-9)


NOWY TESTAMENT

Z Ewangelii według św. Jana:

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojące-go obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

(J 19, 25-27)


ROZWAŻANIE

Miasto ucieczki

Niezależnie od czasów i warunków kulturowych, zaplanowane i zrealizo-wane zabójstwo człowieka było napiętnowane i karane. Jednak istniały i nadal istnieją takie sytuacje, kiedy świadkowie chcą szybko i pochopnie wydać wyrok na osobie, która dopuściła się zabójstwa. Często takie dzia-łanie jest nazywane „działaniem tłumu”. Tymczasem od najdawniejszych czasów starano się uchronić osoby, którym nie udowodniono zabójstwa lub które popełniły taki czyn jednak w sposób przypadkowy i nieumyślny.
Takie wypadki od najdawniejszych czasów miały także miejsce w tradycji narodu wybranego. To w momencie wejścia z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej, zgodnie z poleceniem Bożym, wyznaczono miasta azylu dla tych właśnie, którzy przyczynili się do zabójstwa drugiego człowieka, jed-nak w sposób nierozmyślny (por. Wj 21, 13; Lb 35, 22-23; Joz 20, 1-9). Wyznaczono wtedy sześć takich miast po obu stronach Jordanu, a drogi do nich musiały być dobrze utrzymane i oznakowane (por. Pwt 19, 3). Celem ustanowienia tych miast była ochrona sprawcy nieumyślnych czynów. Sprawcy tego rodzaju czynów schroniwszy się w jednym z wyznaczonych miast, mogli być pewni, że nie dosięgnie ich zemsta np. ze strony rodziny zabitego. Boży zamysł chronił w ten sposób życie kolejnego człowieka. Działanie tłumu może przecież doprowadzić do przelania niewinnej krwi przez mściciela.
Dlaczego autor Godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP używa tego ter-minu do osoby Matki Najświętszej?
Jest tutaj zastosowana prosta analogia.
Oto do Maryi mogą uciekać się wszyscy grzesznicy i nikt nie będzie zawie-dziony. Maryja jest przecież prawdziwą obroną i twierdzą schronienia. Ona osłania grzeszników przed karą na jaką ze sprawiedliwości zasługują. Ta-kie oblicze działania Matki Chrystusa jako chroniącej przed karą i wzywa-jącej do modlitwy, jest widoczne przecież w objawieniach maryjnych uznanych przez Kościół.
W tym momencie naszych rozważań warto sobie uświadomić jak wymow-nie brzmią słowa naszej codziennej modlitwy: „Pod Twoją obronę ucieka-my się święta Boża rodzicielko”.

Rozważając wezwanie maryjne „Miasto ucieczki”, warto sobie postawić jedno, proste pytania – czy świadomie odmawiamy modlitwę „Pod Twoją obronę” w chwilach naszych własnych grzechów, win i słabości?


MODLITWA

Pod Twoją obronę
uciekamy się,
święta Boża
Rodzicielko,

naszymi prośbami
racz nie gardzić
w potrzebach
naszych,

ale od wszelakich
złych przygód
racz nas zawsze wybawiać,
Panno chwalebna
i błogosławiona.

O Pani nasza,
Orędowniczko nasza,
Pośredniczko nasza,
Pocieszycielko nasza.

Z Synem swoim nas
pojednaj,
Synowi swojemu nas
polecaj,
swojemu Synowi nas
oddawaj.

Amen.



ks. Franciszek Koenig

Przeczytaj inne rozważania