Uczył nas chodzić z Maryją [2014]
2014-08-16
W prezentowanej pracy autor zebrał wszystkie dostępne wypowiedzi św. Jana Pawła II o św. Jacku. Jest to zatem ciekawe kompendium nauczania Świętego o Świętym. W pierwszej części - w oparciu o zebrany materiał - podejmuje trzy kwestie: określenia (tytuły) św. Jacka, jego zasługi i aktualność (s. 11-20). W drugiej części czytelnik ma dostęp do tekstów źródłowych kard. Wojtyły - Jana Pawła II: kazań, przemówień, listów, publikacji z lat 1966-2004. W ostatniej części zaprezentowano zbiór innych kazań i wydarzeń związanych ze św. Jackiem oraz bibliografię (s. 69-73). Warte podkreślenia jest to, że niektóre z opublikowanych tekstów po raz pierwszy ukazały się drukiem. Książka zawiera też kilka wyjątkowych zdjęć ukazujących związek polskiego papieża ze św. Jackiem. Punkty wspólne to Rzym - Kraków - Kamień Śląski - Piekary...
Jego następca, papież Benedykt XVI, uczył nas odnowionego spojrzenia na świętych z perspektyw Pisma Świętego. Przypomina, że "interpretacja Pisma Świętego nie byłaby pełna, gdybyśmy nie wysłuchali również tych, którzy naprawdę żyli słowem Bożym, czyli świętych (...). Każdy święty jest jakby promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego" (Verbum Domini nr 48).
Potrzebujemy więc różnych perspektyw i kluczy interpretacyjnych, by dawni święty stawali się nam bliscy, by przemawiali do nas "tu i teraz", by byli wzorcami osobowymi, za którymi pójdą współcześni chrześcijanie.
ks. Jan Kochel
zob. http://www.ssb24.pl/warto_przeczytac,27
Od Wydawcy
Św. Jacek Odrowąż urodził się w Kamieniu na Śląsku (1183 r.) i pochodził z rycerskiego rodu. Był pierwszym polskim dominikaninem. Głosił Ewangelię od Morza Bałtyckiego po Morze Czarne czym zyskał sobie przydomek Apostoła Północy.
Jego działalność sprawiła, że wiek XIII był okresem wielkiego przebudzenie religijnego, zaowocował ożywieniem pobożności ludowej i był pierwszym stuleciem polskich świętych. Trzy podstawowe elementy jego apostolstwa: kult eucharystyczny, kult maryjny i praktyka indywidualnej spowiedzi, pozostały aż do dnia dzisiejszego wyróżnikiem polskiej duchowości na tle innych narodów.
Oprócz odnowienia życia religijnego wpłynął także znacząco na zjednoczenie narodu w okresie rozbicia dzielnicowego. Zdaniem historyków był „największą polską postacią historyczną w XIII wieku i jednym z najwybitniejszych mężów ówczesnej Europy” ( F. Koneczny). W pełni zasłużył na miano „wielkiego syna, a w pewnej mierze i ojca naszej ojczyzny” (Biskupi polscy, 1957 r.), ponieważ dzięki niemu „Polacy otrząsnęli się z wad, wyzbyli niedbalstwa i zapalili do rzeczy wielkich” (lektor Stanisław OP).
Kanonizowany w 1594 r. był najbardziej znanym polskim świętym aż do czasów Jana Pawła II. Jest też jedynym Polakiem na kolumnadzie Berniniego w Rzymie.
„Światło ze Śląska” (Lux ex Silesia), jak mówiono o nim w Krakowie, „zapala nadal do rzeczy wielkich”, np. pomysł Metropolitalnego Święta Rodziny organizowanego corocznie na terenie Górnego Śląska, narodził się podczas obchodów 750-lecia śmierci św. Jacka.
W roku 2013 w plebiscycie „Dziennika Zachodniego” św. Jacek uznany został za najwybitniejszego Ślązaka w historii.
