Prawda fundumanetem wychowania

2014-09-11

Wychowanie do prawdy w świetle Słowa Bożego

Tegoroczny Tydzień Wychowania pod hasłem „Wychowywać do prawdy” zachęca nas do głębszego spojrzenia nie tylko na temat tego, czym jest wychowanie, ale także czym jest prawda i jaką rolę odgrywa ona w życiu człowieka. Wychowywać to kształtować w młodym człowieku właściwe postawy. Jedną z takich postaw jest życie w prawdzie. Trzeba nam spojrzeć na Jezusa Chrystusa – najlepszego Nauczyciela i Wychowawcę. A zarazem na Tego, który sam o sobie powiedział, że jest Prawdą (J 14, 6). Jezus wychowywał najpierw swoich uczniów, a potem wszystkich ludzi do życia w prawdzie. Jego pedagogia jest niezwykle trafna i niewątpliwie stanowi niezawodną wskazówkę dla każdego, któremu powierzono dzieło wychowywania. Jezus przede wszystkim naucza i wychowuje przez przykład swojego życia. Będąc Prawdą tej prawdy uczył, ale także jej oczekiwał. Życie ziemskie Jezusa było objawieniem prawdy o Bogu i o człowieku. On przyszedł na ziemię, by objawić nam Ojca i do Niego wskazać drogę. Prawda w dla Jezusa była czymś zasadniczym. Zawsze ją głosił, nawet wtedy, gdy zagrażało to Jego życiu. Nie bał się prawdy, gdyż był wolny. Doskonale znamy słowa zapisane przez Ewangelistę Jana: „Poznacie prawdę a prawda was wyzwoli” (J 8, 32). Prawda czyni ludzi wolnymi. Tylko człowiek prawdziwy może być wolny i odwrotnie – tylko człowiek wolny może być prawdziwy. Prawda nie raz bywa trudna, ale przyjęta z Jezusem przemienia życie człowieka. Biblijne doświadczenie Judasza pokazuje nam, że nie wystarczy przyjąć prawdy, by być człowiekiem wolnym. Judasz sam wyznał „zdradziłem niewinnego” a zaraz potem poszedł i odebrał sobie życie. Oprócz prawdy potrzeba jeszcze miłości. Poza miłością prawda może załamywać i prowadzić do rozpaczy. Nie można więc odrywać jej od miłości.

Wydaje się, że dziś w jakiś szczególny sposób świat i ludzkość potrzebuje wolności. Nie możemy więc zapominać o prawdzie, która do niej prowadzi. Wiemy, że zły jest ojcem kłamstwa, które prowadzi do zniewolenia.

Zachęceni wezwaniem Kościoła do zgłębienia tematu wychowania do prawdy spróbujmy z jeszcze większą uwagą prześledzić ziemskie życie Jezusa i dostrzec jego postawy wobec prawdy a także prawdę w Jego postawie. Łatwo możemy dostrzec, że całe życie Jezusa było jasne i czytelne. Nie ma w nim dwuznaczności, nie ma półprawd, nie ma kłamstwa. Jest tylko prawda. Spójrzmy najpierw na dwunastoletniego Jezusa, który bez wiedzy Rodziców zostaje w świątyni. Kiedy Go odnajdują słyszą z jego ust jedną z najważniejszych prawd, że Jego Ojcem jest Bóg (por. Łk 2, 41–50). Jezus zna prawdę i ją głosi. Znajdujemy na kartach Ewangelii nauczanie Jezusa, które dla słuchaczy jest trudne. Jezus jednak nie rezygnuje z niego, gdyż wie, że jest ono prawdziwe. Do takich fragmentów należy mowa Eucharystyczna, po której niektórzy odeszli (por. J 6, 60–69). Innymi momentami trudnej prawdy były te, w których Jezus zapowiada swoją mękę śmierć i zmartwychwstanie. Już podczas pierwsze zapowiedzi Piotr nie potrafi przyjąć tej prawdy i upomina Mistrza. Ten jednak karci Piotra ostrymi słowami „zejdź mi z oczu szatanie...” (por. Mk 8, 31–33). Widzimy więc Jezusa wiernego prawdzie, chociaż często nierozumianego. Kiedy stoi przed Piłatem w pokorze wyznaje, że jest Królem (por. Mk 15, 2), za co oddaje życie. Prawda dla wielu okazała się niewygodna, stracili więc tego, który tak otwarcie nią żył i ją głosił.

Patrząc na Jezusa w tych różnych sytuacjach zastanówmy się jakie miejsce prawda zajmuje w naszym życiu – czy wychowujemy siebie i innych do życia w prawdzie? Czasem kłamstwo wydaje się być wygodniejsze, może nawet bezpieczniejsze, ale zdecydowanie nie pochodzi ono od Boga. Wychowywać więc do prawdy to przede wszystkim żyć w prawdzie, tą prawdę głosić i jej bronić. Ale wychowywać do prawdy to także głosić i przypominać o wielkiej jej wartości. Trzeba nam ciągle uczyć się tego, że prawda nawet najtrudniejsza jest lepsza od najmniejszego kłamstwa. Pewnie sami już nie raz doświadczyliśmy wyzwalającej mocy prawdy np. w Sakramencie Pokuty. Dobrze przeżyta spowiedź daje nam poczucie wolności. Może warto więc w tym czasie pochylić się także nad tajemnicą tego sakramentu. To właśnie tu stajemy w całej prawdzie przed Panem Bogiem, drugim człowiekiem i samym sobą. I do takiej postawy trzeba nam dzisiaj wychowywać. By ludzie – zwłaszcza młodzi – mieli odwagę i pragnienie życia w prawdzie i dla prawdy. Trzeba nam jednak uznać jedyną i obiektywną prawdę jaką objawiła nam Bóg. Dając człowiekowi Dekalog wskazał właściwy kierunek. A więc wychowanie do prawdy to także ukazywanie wartości odkrywania prawdy o świeci, o człowieku i o Bogu. To wskazywanie jak do tej prawdy dążyć i jak żyć nią w codzienności. Rozpoczynając IV Tydzień Wychowania prośmy pana o odwagę życia w prawdzie i głoszenia jej tym, do których jesteśmy posłani.

s.M. Damiana