"Czasem modlę się przez to pisanie..."

ks. Jerzy Szymik

W roku 1986 Księgarnia św. Jacka w Katowicach wydała zbiór wierszy poetów śląskich, często inspirowanych Biblią. Zbiorek 21 pisarzy-poetów nosi piękny tytuł "W ciemnościach słyszę Boga kroki".

Zbiorek wstępem opatrzyła pani Renata Zwoźniakowa i z tego wstępu proponuję kilka potrzebnych myśli: "(...) w (tych) wierszach treści religijne i patriotyczne zespalają się (...) co zawsze było typowe w kulturze polskiej(...). Poezja ta skierowana w stronę prawdy, równoznacznej z nadzieją (...). Prawdy-Nadziei przezwyciężającej rozpacz i bezsens(...). To powrót do źródeł, do czasów, kiedy przeżycia estetyczne, odczucia i refleksje (...) zespalały się z modlitwą, z przeżyciem religijnym (...). Przeważają wiersze religijne albo pobudzone przeżyciem religijnym. W poetyckim słowie wypowiedziało się (...) wiele ludzkich rozterek, niepokojów, przewartościowań i ciężkich nieraz doświadczeń (....) nie tylko osobistych (...). U wszystkich autorów widoczna jest nuta wysoka: odcinanie się od postawy rezygnacji, obojętności, zwątpienia. Pewność, że droga krzyża jest jednak drogą życia. Dominuje więc w ich wierszach niezgoda na zwątpienie, sprzeciw wobec beznadziejności (...) nawet ciemność świata nie oznacza samotności ani zamknięcia w pustce" (...)".

Z tego tomu wybieram tylko jeden wiersz jednego poety - ks. Jerzego Szymika pod tytułem Z Pasji według Ewangelii świętego Łukasza.

W krótkim wprowadzeniu Ksiądz pisze: "Życie przeżywane przez sakrament kapłaństwa ma zasadniczy wpływ na sposób i treść tego co chcę w swoich wierszach powiedzieć. Zatrzymanie na skrawku papieru tego, co się rozgrywa pod pokrywą zdarzeń, pod powłoką kapłańskiej codzienności. Zatrzymanie chwili - łzy, uśmiech, coś napisane do pracy z młodzieżą (...). Splata się moje człowieczeństwo z kapłaństwem. Mam swoich ulubionych: świętego Łukasza, Elliota, Twardowskiego, Wierzyńskiego (...). Czasem się modlę przez to pisanie, interesuje mnie bardzo człowiek z całą głębią jego ducha, fascynuje miłość, nadzieja, niebo. Są to najczęściej zapisy szybkie, krótkie, niewykończone (...) są za to prawdziwe. Traktuję swoje wiersze jako formę dawania tych okruszyn siebie, które nie zawsze się daje w "normalnej" pracy duszpasterskiej. To wszystko. I tak za dużo".

To słowa Kapłana, który na co dzień żyje Biblią, a stał się... Poetą. Wystarczy tylko wgłębić się we fragmenty jednego z wierszy "Z Pasji według świętego Łukasza", aby usłyszeć w "ciemnościach Boga kroki":

O, Chrystusowa męko