Serce Jezusa - Teraz jest czas Miłosierdzia
2016-05-19
„TERAZ JEST CZAS MIŁOSIERDZIA”
św. Siostra Faustyna
W Roku Miłosierdzia warto przypomnieć słowa Jezusa skierowane do św. Siostry Faustyny a spisane przez nią w „Dzienniczku. Miłosierdzie Boże w duszy mojej” (z 1934 roku - pierwsze krytyczne wydanie ukazało się w roku 1981, kolejne w 1987 roku).
Siostrę Faustynę zna cały świat, a jej „Dzienniczek” jest najczęściej tłumaczoną i czytaną książką. Całe życie Faustyny koncentrowało się na konsekwentnym dążeniu do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem i na ofiarnej współpracy z Jezusem w dziele ratowania dusz. Wyznała Jemu „Pragnę Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze dotychczas żadna dusza nie kochała” (Dz. 1372).
„Dzienniczek” odsłania głębię życia duchowego Siostry - to obraz wysokiego stopnia zjednoczenia jej duszy z Bogiem. Została obdarzona darem kontemplacji, głębokiego poznania tajemnicy miłosierdzia Bożego, wizjami, objawieniami, ukrytymi stygmatami , darem proroctwa i czytaniem w duszach ludzkich.
Prostej, niewykształconej, ale mężnej, bezgranicznie ufającej Bogu zakonnicy powierzył Pan Jezus wielką misję : orędzie miłosierdzia skierowane do całego świata: „Pragnę [ludzkość] uleczyć, przytulając do swego miłosiernego Serca” (Dz. 1588). Siostra Faustyna przypomniała odwieczną prawdę o miłości miłosiernej Boga do człowieka i przekazała nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego.
„Dzienniczek” pisany była na wyraźne żądanie Pana Jezusa, jest formą pamiętnika, w którym Autorka notuje fakty ze spotkania swej duszy z Bogiem. Ważne są dla nas zawarte w „Dzienniczku” obietnice, jakie Pan Jezus przyrzekł spełnić pod warunkiem ufności w dobroć Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Można czcić obraz Jezusa Miłosiernego, który łączy dwa ewangeliczne wydarzenia, które mówią o miłości Boga do człowieka, dlatego należy odprawić w godzinie miłosierdzia drogę krzyżową lub uczcić w modlitwie Serce Jezusa. Jezus prosi o szerzenie kultu Miłosierdzia i takie dusze będzie osłaniał przez całe ich życie (Dz. 1075). Istotą kultu jest postawa chrześcijańskiej ufności względem Pana Boga i czynnej miłości wobec bliźnich(pełnienie uczynków miłosierdzia czynem, słowem lub modlitwą (choćby jeden raz w ciągu dnia).
Kult Miłosierdzia Bożego zmierza do odnowy życia religijnego w Kościele w duchu chrześcijańskiej ufności i miłosierdzia- życia ewangelicznym ideałem ufności i miłosierdzia - należy życiem i słowem głosić niepojętą tajemnicę Bożego miłosierdzia i wypraszać miłosierdzie Boże dla świata.
W Roku Miłosierdzia a szczególnie w czerwcu, miesiącu, w którym czcimy Serce Jezusa należy przypomnieć z „Dzienniczka" choć kilka pięknych prawd o miłosiernym Sercu Pana Jezusa:
- Dz. 72: ”Najsłodsze Serce Pana Jezusa mojego, pełne litości i miłosierdzia niezgłębionego, błagam Cię za biednymi grzesznikami. O Serce Najświętsze, źródło miłosierdzia”.
- Dz. 177: ”Córko moja, patrz w miłosierne Serce moje. Kiedy się wpatrzyłam w to Serce Najświętsze, wyszły te same promienie, jakie są w tym obrazie - jako krew i woda, i zrozumiałam, jak wielkie jest miłosierdzie Pańskie”.
- Dz. 299: ”Te dwa promienie oznaczają krew i wodę - blady promień oznacza wodę ,która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz… Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało włócznią otwarte na krzyżu. Te promienie osłaniają dusze przed zagniewaniem Ojca mojego. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie”…
- Dz. 367: ”Serce moje jest przepełnione miłosierdziem wielkim dla dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników (…) ja jestem dla nich Ojcem najlepszym (…) dla nich mieszkam w tabernakulum (…) przychodź do mnie jak najczęściej”.
- Dz. 657: "19 czerwca, kiedy poszłyśmy do jezuitów na procesje Serca Jezusowego (…) ujrzałam te same promienie wychodzące z Przenajświętszej Hostii, jakie są namalowane w tym obrazie. Dusze moją ogarnęła wielka tęsknota za Bogiem”.
- Dz. 699: ”Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu (…) wylewam całe morze łask na dusze”.
- Dz. 1739: ”Największa nędza duszy nie zapala mnie gniewem, ale się wzrusza serce moje dla niej miłosierdziem wielkim".
- Dz. 1777: „Żadna dusza, która się do mnie zbliżyła, nie odeszła bez pociech (…) Pragnę, aby to miłosierdzie rozlało się na świat cały przez serce twoje”.
- Dz. 1820: „Tak mieszkam w sercu twoim, jako mnie widzisz w tym kielichu”.
- Dz. 1823: „Niech cię nic nie oddala ode mnie, ani nawet upadki twoje”.
Siostra Faustyna kończy „Dzienniczek” słowami „Dusza moja rozpala się Jego miłością. Wiem tylko to, że kocham i jestem kochana. To mi wystarcza. Staram się, aby wśród dnia być wierną Duchowi Świętemu i czynić zadość Jego wymaganiom. Staram się o ciszę wewnętrzną, abym mogła słyszeć Jego głos".
Krystyna
Źródła:
- S.M. Faustyna Kowalska, Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej, Wydawnictwo Księży
Marianów, Warszawa 1995.
- Czaczkowska Ewa, Siostra Faustyna. Biografia Świętej, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012.
