Oczekiwanie - czuwanie - przyjście

2019-11-21

(z Liturgii godzin)

Michael D. O`Brien, kanadyjski pisarz i malarz, dał się poznać jako wnikliwy obserwator procesów zachodzących w polityce i kulturze świata chrześcijańskiego. Zaglądam do siedmiu esejów adwentowych jego autorstwa pt. Oczekiwanie. Refleksje na Adwent.

W jednym z nich czytam znamienne słowa dotyczące naszych czasów: (…) jak bardzo moje pokolenie różni się [od przeszłego]. Jesteśmy inni. To niewątpliwie prawda. Pędzimy przez życie, usiłując zdobyć wszystko, co tylko się da, parając się zbyt wielu rzeczami naraz i usiłując uporać się z nimi zbyt szybko. W następstwie podejmujemy pochopne decyzje. Nie doceniamy wielu rzeczy. Rzadko okazujemy wdzięczność. Pracujemy, bawimy się, robimy zakupy i „odprawiamy nabożeństwa” w biegu. Gotujemy i jemy w biegu. Konsumujemy informacje, wiedzę i rozrywki w biegu. „Doskonalimy” swoje umysły w biegu. Dążymy do osiągnięcia trudnego do zdefiniowania „sukcesu” – również w biegu (…). Wykształciliśmy nawyk robienia wielu rzeczy byle jak, zamiast robić mniej rzeczy z właściwą starannością. Czy w ogóle możliwe jest jasne myślenie w takim stanie ducha i umysłu? Czy możliwe jest słuchanie i słyszenie? Czy możliwe jest autentyczne oddawanie czci? Czy rozpoznalibyśmy ubogie dzieciątko i gwiazdę?

Rozpoczął się Adwent, czas oczekiwania, kiedy z nową nadzieją zwracamy się ku zbliżającemu się świtowi. Jesteśmy z całym Kościołem zaproszeni do modlitwy o odrodzenie Chrystusa w stajenkach naszych serc oraz o łaski, których niezmiennie potrzebujemy w oczekiwaniu na powtórne Jego przyjście. Czytania Pisma Świętego w tym okresie mówią o nadziei rodzącej się pośród ciemności, o początkach i końcach, o oczekiwaniu oraz o wiecznej radości, gdy nie będzie już więcej żadnych końców. Aż do tego ostatecznego powrotu do naszego domu żyjemy w świecie, który wciąż na nowo odnawia się w Chrystusie. Dzieciątko Jezus cały czas jest wśród nas.

Nasz polski poeta ksiądz Jan Twardowski przypomniał, że „kto kocha, czeka na ukochanego, a kiedy czekamy na Święta, na Pana Jezusa, mamy dużo roboty. Musimy uporządkować swoje życie”. Można porządkować w duchu modlitwy z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Teksty te były duchowym pokarmem dla wielu pokoleń wierzących. Dzisiaj także można kontemplować ich piękno, oryginalność i siłę przekazu, bo stanowią pomoc w codziennym spotkaniu z Bogiem w tym szczególnym okresie roku liturgicznego.

W tym czasie można też skorzystać z pięknego modlitewnika pt. Przygotujcie drogę Panu. Modlitwy na Adwent, wydanego w Krakowie. Zawiera on czytania biblijne, rozważania i modlitwy na każdy dzień Adwentu. Wybieram z niego trzy fragmenty jako ilustracje przygotowane dla chętnych odbiorców.

* Na I Niedzielę Adwentu taki oto komentarz do czytania Mk 13,33-37:

Jak powinien czuwać pełen radości przyjaciel Chrystusa (...). Czuwajmy i módlmy się, abyśmy to czuwanie obchodzili tak wnętrzem duszy, jak i zewnętrznymi obrzędami. Niech Bóg przemawia do nas przez swe święte czytania, my natomiast zwracajmy się do Boga w naszych modlitwach. Jeśli słuchamy w duchu posłuszeństwa, już w nas mieszka Ten, do którego się zwracamy...

Po Rozważaniu fragment modlitwy św. Hilarego z Poitiers:

Szczęśliwy, kto w wierze pojąć zdołał rzeczywistość tak wielką, że Bóg bezcielesny został zrodzony jako Syn Boży.

* Na IV Niedzieli Adwentu zaproponowano komentarz do czytania z Mk 13,45-46, autorstwa św. Jana Chryzostoma:

Przygotowujmy się do odejścia(… Jak długo mamy jeszcze czas, wzbudźmy najpierw wielką nadzieję, przygotujmy sobie wiele oliwy, przenieśmy to wszystko do nieba, abyśmy w należytym czasie, kiedy najwięcej tego będziemy potrzebowali, używali wszystkiego za łaską i dobrocią Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Krótka modlitwa wzięta z Liturgii godzin kończy rozważanie: Cieszą się chóry niebiańskie, Radość ogarnia narody: Oto Najwyższy przychodzi, Aby ratować ginących.

* Na koniec fragmenty do Wigilii Bożego Narodzenia - czytanie z Łk 1,67-79.

Fragment z końcowej modlitwy pochodzi z pięknego Akatystu ku czci Bogurodzicy:

Witaj, która jednoczysz, co niepojednane.

Witaj, która dziewiczość łączysz z macierzyństwem.

Witaj, przez którą przestępstwo się gładzi.

Witaj, przez którą raj nam się otwiera.

Witaj, kluczu królestwa Chrystusa.

Witaj, nadziejo szczęśliwej wieczności.

Witaj, Oblubienico Dziewicza.