Wychowanie we wspólnocie z Qumran [2013]
2013-06-26
Pilarz Krzysztof, Wychowanie we wspólnocie z Qumran, Nomos, Kraków 2013, s. 364.
Wspólnota z Qumran nad Morzem Martwym wciąż odkrywa nowe treści dla współczesnych badaczy. Krzysztof Pilarz jest dr nauk humanistycznych, pedagogiem, teologiem, specjalistą terapii
uzależnień, terapeutą, biegłym sądowym ds. uzależnień oraz adiunktem na
Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu. Jego zainteresowania badawcze
koncentrują się wokół zagadnień z dziedziny biblistyki oraz terapii. Współpracuje z organizacjami pozarządowymi, realizując programy z
zakresu profilaktyki i resocjalizacji.
Prywatnie szczęśliwy mąż oraz ojciec trójki dzieci. Temat wychowania w tajemniczej wspólnocie esseńczyków z Qumran budzi uzasadnioną ciekawość i wyobraźnię. Sięgamy przecież do czasów ziemskiego życia Jezusa i innych bohaterów Ewangelii, do ówczesnych celów, zadań i metod wychowawczych. Czego możemy nauczyć się od starożytnych pedagogów i dydaktyków znad Morza Martwego? Warto sięgnąć po pracę bazującą na tekstach źródłowych, wzbogaconych o aktualne przemyślenia doświadczonego pedagoga katolickiego. jk
Od Redakcji:
zob.
http://www.nomos.pl/products/153/p/561
Autor w omawianym tekście wykazuje się bardzo dobrą znajomością tematu,
zarówno w zakresie wiedzy pedagogicznej (historia wychowania), jak też
biblijnej (zwłaszcza okresu międzytestamentalnego) oraz szerzej
religioznawczej […]. Jest to szczegółowe i bardzo rzetelnie
przeprowadzone studium analityczno-krytyczne, napisane z pasją i
znawstwem problemu.
Z recenzji prof. dra hab. Henryka Hoffmanna
Podziw i respekt wzbudza odwaga badawcza Autora, który podjął się
niezwykle trudnego zadania rekonstrukcji oraz opisu procesów wychowania
we wspólnocie z Qumran. […] Wartością książki jest to, że pokazuje ona w
szeroko zarysowanym oraz dobrze udokumentowanym tle
kulturowo-historycznym prawdopodobne funkcjonowanie wspólnoty Qumran.
Czyni to w sposób dostępny także dla mniej zorientowanego czytelnika.
[…] Biorąc pod uwagę fakt, że praca ma charakter historyczny, warto
podkreślić pokorę z jaką Autor książki podchodzi nie tylko do samych
badań, ale też do prezentacji ich wyników. Nie formułuje ich w postaci
niepodważalnych i udowodnionych tez, ile raczej przedstawia je jako
udokumentowane hipotezy, które skłaniają czytelnika do własnej refleksji
i wydawania osobistego o nich sądu.
Z recenzji prof. dra hab. Zbigniewa Marka SJ