Kapłan jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa [2013]
2013-10-19
Janusz Wilk, Kapłan jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa, Emmanuel, Katowice 2013, ss. 92.
Z pozoru niewielka książeczka, a w rzeczywistości solidny "oręż" dla współczesnych kapłanów, na których przypuszczono "zmasowany atak" medialny i ideologiczny. Oczywiście z ich strony batalia ma charakter duchowy i prowadzić do przemiany samych "żołnierzy Chrystusa Jezusa". Obowiązuje ich zasada wypracowana przez bł. ks. Jerzego Popiełuszko (ofiarę innej nagonki medialnej): "Zachować godność, by móc powiększać dobro i zwyciężać zło, to kierować się sprawiedliwością. Sprawiedliwość wypływa z prawdy i dobra. Sprawiedliwość musi iść w parze z miłością, bo bez miłości nie można być w pełni sprawiedliwym. Gdzie brak jest miłości i dobra, tam na jej miejsce wchodzi nienawiść i przemoc" (zob. Z pism bł. Jerzego, Brewiarz.pl z 19 października).
Książka ks. dr Janusza Wilka, biblisty i wychowawcy seminarium duchownego w Katowicach, ukazuje się jak najbardziej "na czasie". Skierowana jest nie tylko do kapłanów, seminarzystów, zakonników, ale również do osób świeckich, którzy nie do końca stanęli na wysokości zadania. Zabrakło ich u boku swoich kapłanów - w ich obronie i w obronie całej "armii Pana" (Kościoła). Niepozorna książeczka niesie wielki potencjał intelektualny i formacyjny. "W kontekście licznych ataków na Kościół, ale równocześnie coraz większej świadomości potrzeby świętości życia, by wyzbyć się egoizmu i uczynić więcej miejsca Bogu, książka niesie szczególne światło prawdy. Wpisuje się również w piękne świadectwo wiary Benedykta XVI i Franciszka, jego następcy, którzy zachęcają do codziennego stawania do walki ze złym duchem bez lęku, ale - ważne! - zawsze w zjednoczeniu c Chrystusem - Zwycięzcą" (zob. ks. M. Szkudło, Przedmowa, 8).
Monografia ks. Wilka składa się z przedmowy, wstępu, pięciu rozdziałów, zakończenia i fachowej bibliografii (s. 77-81). Jest to syntetyczne spojrzenie na biblijne metafory militarne, a zwłaszcza na obraz żołnierza w 2 Tm 2, 3, odniesiony do młodego biskupa Tymoteusza, a przez niego do współczesnych kapłanów i biskupów.
Pierwszy rozdział ma charakter egzegetyczny, analityczny i wprowadzający. Najbardziej rozbudowany jest rozdział drugi, który nosi znamiona instrukcji wojskowej. Znajdziemy tam następujące elementy formacji "poborowego Pana":
1. Pobór - powołanie,
2. Szkolenie wstępne - czas seminarium,
3. Szkolenie permanentne - stała formacja,
4. Łączność ze sztabem - modlitwa,
5. Kompania - wspólnota,
6. Ekwipunek żołnierza - zbroja duchowa,
7. Broń zaczepna i obronna - teologia,
8. Zaopatrzenie - Pismo święte i Msza święta,
9. Mienie wojskowe - dobra materialne,
10. Poligon - rekolekcje,
11. Apel - rachunek sumienia,
12. Zaplecze medyczne - własna spowiedź,
13. Żołnierska wierność - wierność Chrystusowi.
Rozdział trzeci pt. "Zagrożenia" wskazuje na realne niebezpieczeństwa (ataki Złego): wewnętrzne i zewnętrzne. Kapłan "nie jest bowiem najemnikiem, ale duchowym komandosem. Jest świadom różnorakich zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych, dlatego nigdy nie przestaje być czujny" (s. 73n). Ostatni rozdział nosi tytuł "Wojska sojusznicze", gdyż kapłan musi mieć świadomość wartości modlitwy wstawienniczej "sam pamięta w modlitwie o tych, którzy w jego intencji modlą się i ofiarują swoje cierpienia. Został bowiem żołnierzem Chrystusa Jezusa dla Chrystusa i w Jego sprawie" (s. 74).
Trzeba spojrzeć na przywołane metafory z właściwym sobie dystansem. Nie mniej jednak zagrożenie jest realne (por. próby, prześladowania, kontestacja w mediach), a przeciwnik - szalenie niebezpieczny (szatan). Obrazy militarne silnie przemawiają do duchowości mężczyzn, którzy poszli za Jezusem natychmiast, bez ograniczeń, zostawiając wszystko i "na całość" (na całe życie). Prezbiterzy ślubowali Chrystusowi i Kościołowi wierność i posłuszeństwo. Autor dodaje: poświęcenie, pobożność, dyscyplina, roztropność, właściwe przygotowanie, gotowość do współpracy innymi żołnierzami Chrystusa, cierpliwość, przejrzystość intencji, entuzjazm, lojalność. Te cechy wyróżniają zdrową postawę i silny charakter tych, którzy "opuścili wszystko i poszli za [Chrystusem]" (Mk 10, 28).
Książkę trzeba potraktować jako biblijny przewodnik - kompas na drogę. Zwięzły i komunikatywny język, przypominający wojskowe dyrektywy, pomoże nie tylko w lekturze, ale w dalszej auto-formacji tym, którzy sięgną po pracę ks. Janusza. Autor skromnie przyznaje, że nie chce nikogo pouczać. "Sam jest pierwszym adresatem..." - wyznaje (s. 12). Dowodzi to dobitnie jego dojrzałości, współodpowiedzialności za współbraci i wielkiego pragnienia osobistego pielęgnowania daru kapłaństwa, które sam otrzymał przez nałożenie rąk Biskupa.
ks. Jan Kochel