Katechezy biblijne
Najmniejsi - kościół św. Piotra
2013-02-17
Ile kościołów jest w Rzymie? Przecież trudno nawet zliczyć tylko te poświęcone Księciu Apostołów. Kolejny kościół stacyjny nosi tytuł San Pietro in Vincoli, czyli św. Piotr "w okowach". Grecy mają aż cztery słowa, które wyrażają okowy czy kajdany. Piotrowi sam Jezus zapowiedział, że "kiedy się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a ktoś inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz" (J 21, 18). Jet to zapowiedź męki i śmierci dla Jezusa. Przecież nie daleko stąd jest Koloseum - arena męczeństwa wielu świadków Chrystusa.
I. INTERPRETACJA PISMA
Kpł 19, 1-2. 11-18; Ps 19 (18); Mt 25, 31-46
Piotr naszych czasów nie boi się Twittera. Przepowiada Ewangelię również z tej "ambony". Kard. Martini mawiał, że media to dar lub śmietnik. Od człowieka zależy wybór. Wolność jest w nas i opiera się na wierze: "Jeśli pozostaniecie wierni mojej nauce, będziecie rzeczywiście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi" - zapewnił Jezus (J 8, 32).
Pełnia prawdy ujawniona zostanie na sądzie ostatecznym. Syn Człowieczy sądzić będzie w oparciu o miłość: "Wszystko co zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych moich braci, zrobiliście dla Mnie" (Mt 25, 40). Oto zwierciadło, w którym widać całą prawdę o nas!
* Jak pomagać biednym, żebrzącym na ulicach; jak czynić jałmużnę postną?
* Jak nieść pomoc uzależnionym?
* Kto jest dla mnie głodnym, spragnionym, przybyszem, nagim, chorym, uwięzionym?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
III. DOŚWIADCZENIE WIARY
Odpowiedz na słowo Boga prowadzi do dialogu z Bogiem i Jego słowami, czyli do modlitwy medytacyjnej (lectio divina). W 2005 r. w Kolonii Papież zachęcał do tej starożytnej praktyki młodzież. Oni chętnie czytają i rozważają Pismo Święte. Trzeba im tylko towarzyszyć i pomagać "otwierać Biblię". "Bierz i czytaj!" - usłyszał Augustyn. Benedykt XVI wspomina o tym, że "zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie, spotykamy opis grzechu jako niesłuchanie słowa, jako zerwanie Przymierza, a więc jako zamknięcie się na Boga, zapraszającego do komunii z Nim" (Pwt 28, 1-2. 15. 45; 32, 1; Rz 10, 14-18). Papież wyjaśnia, że "Pismo Święte istotnie pokazuje nam, że grzech człowieka jest zasadniczo nieposłuszeństwem i niesłuchaniem. Właśnie radykalne posłuszeństwo Jezusa aż do śmierci krzyżowej (Flp 2, 8) odsłania do głębi ten grzech" (VD 26). Uczmy się słuchać siebie i Boga!
ks. Jan Kochel
fot. jk
I. INTERPRETACJA PISMA
Kpł 19, 1-2. 11-18; Ps 19 (18); Mt 25, 31-46
"Łańcuchy i okowy" - pojawiają się w Piśmie świętym nie tylko w kontekście męczeństwa chrześcijan, ale również w kontekście opętania, uzależnień i walki ze złym duchem (por. Łk 8, 29; 2 P 2, 4; Jud 6). A metaforycznie wskazują również na to, co powoduje niezdolność języka do mówienia (Mk 7, 35) czy więzy nałożone na człowieka przez szatana (Łk 13, 16; Ef 6, 10-20; 2 Tm 1, 16). Czas pokuty to okres walki ze wszelkimi więzami, nałogami i uzależnieniami. Dziś gama tych "więzów" jest szeroka i sięga zwłaszcza w świat środków społecznego przekazu. Ileż tam niebezpieczeństw, pokus, pułapek. Lecz z drugiej strony są tam również szanse i nadzieje - chociażby ta nasza medialna ambona czy agora.
Piotr naszych czasów nie boi się Twittera. Przepowiada Ewangelię również z tej "ambony". Kard. Martini mawiał, że media to dar lub śmietnik. Od człowieka zależy wybór. Wolność jest w nas i opiera się na wierze: "Jeśli pozostaniecie wierni mojej nauce, będziecie rzeczywiście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi" - zapewnił Jezus (J 8, 32).
Pełnia prawdy ujawniona zostanie na sądzie ostatecznym. Syn Człowieczy sądzić będzie w oparciu o miłość: "Wszystko co zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych moich braci, zrobiliście dla Mnie" (Mt 25, 40). Oto zwierciadło, w którym widać całą prawdę o nas!
* Jak pomagać biednym, żebrzącym na ulicach; jak czynić jałmużnę postną?
* Jak nieść pomoc uzależnionym?
II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA
Nie jest łatwo odnaleźć kościół św. Piotra in Vincoli. Pierwszy raz trafiłem tam, gdy zagubiłem się w wąskich uliczkach n wzgórzu eskwilińskim. Szczerze mówiąc fasada kościoła jest brzydka i nie zachęca, by wejść do środka. Ale jak już się wejdzie, to odsłania się całe bogactwo jej wnętrza. Turyści przychodzą tutaj zobaczyć Mojżesza z "rogami", czyli słynne figurę Mojżesza dzieło Michała Anioła. Nas prowadzi wiara i wspólna modlitwa za przyczyną patrona świątyni. Kościół był - jak większość kościołów rzymskich - wielokrotnie przebudowywany, zwłaszcza w XV i XVI w. Tradycja mówi, że o okowach Apostoła świadczą dwie piękne kolumny doryckie, przeniesione tu z dziedzińca, na którym św. Piotr został skazany na śmierć (H. Suchocka).
Okowy, którymi był skuty Piotr w więzieniu mamertyńskim, ukazuje się w centralnym miejscu kościoła w kryształowym relikwiarzu pod okazałem ołtarzem z baldachimem. Pani Ambasador przywołuje jeszcze jedną rzymską tradycję, która mówi o tym, że kajdany Piotra odnalazła św. Balbina, córka uwięzionego razem ze św. Piotrem niejakiego Kwiryniusza. Łańcuchy miano przechowywać na wzgórzu eskwilińskim w kaplicy, którą już w 109 r. postawiła Teodora, pobożna matrona, siostra prefekta Rzymu. Inna tradycja z kolei wskazuje na Eudocję (Eudokia), żonę cesarza Teodozjusza II, który w 439 r. otrzymał wspomniane okowy jako dar od biskupa Jerozolimy (H. Suchocka).
Łańcuchy Piotra pochodzą z Rzymu czy Jerozolimy? J. Gać przekonuje, że kajdany w bliżej nieznanych okolicznościach dostały się do Jerozolimy, a biskup jerozolimski Juwenal darował je cesarzowej Eudoksji. Ta jeden łańcuch przekazała kościołowi św. Apostołów w Konstantynopolu, drugi przesłała do Rzymu córce Eudoksji Młodszej. Część łańcucha z Konstantynopola po jakimś czasie również dotarła do Rzymu, a tam na nowo zostały połączone - jak mówi tradycja - w sposób cudowny. Ważne, że wspomniane kajdany są symbolem wierności Piotra, który pytany o miłość - trzykrotnie wyznał: "Panie, Ty wierz, że Cię kocham". Chrystus powierzył mu wszystkich wiernych i "wskazał, jaką śmiercią uwielbi Boga" (J 21, 16-19).
Św. Piotrze, wstawiaj się za nami, byśmy byli wierni i wrażliwi na tych najmniejszych naszych braci i siostry. Pomagaj nam trwać w "więzach", o których wspomniał Apostoł narodów: "Chcę bracia, abyście wiedzieli, że przeciwności, które mnie spotkały, spowodowały jeszcze większe rozszerzanie się Ewangelii (...). Dzięki temu coraz więcej braci w Panu, ośmielonych moimi kajdanami, z niezwykłą odwagą i bez lęku głosi słowo" (Flp 1, 12.14).
Okowy, którymi był skuty Piotr w więzieniu mamertyńskim, ukazuje się w centralnym miejscu kościoła w kryształowym relikwiarzu pod okazałem ołtarzem z baldachimem. Pani Ambasador przywołuje jeszcze jedną rzymską tradycję, która mówi o tym, że kajdany Piotra odnalazła św. Balbina, córka uwięzionego razem ze św. Piotrem niejakiego Kwiryniusza. Łańcuchy miano przechowywać na wzgórzu eskwilińskim w kaplicy, którą już w 109 r. postawiła Teodora, pobożna matrona, siostra prefekta Rzymu. Inna tradycja z kolei wskazuje na Eudocję (Eudokia), żonę cesarza Teodozjusza II, który w 439 r. otrzymał wspomniane okowy jako dar od biskupa Jerozolimy (H. Suchocka).
Łańcuchy Piotra pochodzą z Rzymu czy Jerozolimy? J. Gać przekonuje, że kajdany w bliżej nieznanych okolicznościach dostały się do Jerozolimy, a biskup jerozolimski Juwenal darował je cesarzowej Eudoksji. Ta jeden łańcuch przekazała kościołowi św. Apostołów w Konstantynopolu, drugi przesłała do Rzymu córce Eudoksji Młodszej. Część łańcucha z Konstantynopola po jakimś czasie również dotarła do Rzymu, a tam na nowo zostały połączone - jak mówi tradycja - w sposób cudowny. Ważne, że wspomniane kajdany są symbolem wierności Piotra, który pytany o miłość - trzykrotnie wyznał: "Panie, Ty wierz, że Cię kocham". Chrystus powierzył mu wszystkich wiernych i "wskazał, jaką śmiercią uwielbi Boga" (J 21, 16-19).
Św. Piotrze, wstawiaj się za nami, byśmy byli wierni i wrażliwi na tych najmniejszych naszych braci i siostry. Pomagaj nam trwać w "więzach", o których wspomniał Apostoł narodów: "Chcę bracia, abyście wiedzieli, że przeciwności, które mnie spotkały, spowodowały jeszcze większe rozszerzanie się Ewangelii (...). Dzięki temu coraz więcej braci w Panu, ośmielonych moimi kajdanami, z niezwykłą odwagą i bez lęku głosi słowo" (Flp 1, 12.14).
III. DOŚWIADCZENIE WIARY
Odpowiedz na słowo Boga prowadzi do dialogu z Bogiem i Jego słowami, czyli do modlitwy medytacyjnej (lectio divina). W 2005 r. w Kolonii Papież zachęcał do tej starożytnej praktyki młodzież. Oni chętnie czytają i rozważają Pismo Święte. Trzeba im tylko towarzyszyć i pomagać "otwierać Biblię". "Bierz i czytaj!" - usłyszał Augustyn. Benedykt XVI wspomina o tym, że "zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie, spotykamy opis grzechu jako niesłuchanie słowa, jako zerwanie Przymierza, a więc jako zamknięcie się na Boga, zapraszającego do komunii z Nim" (Pwt 28, 1-2. 15. 45; 32, 1; Rz 10, 14-18). Papież wyjaśnia, że "Pismo Święte istotnie pokazuje nam, że grzech człowieka jest zasadniczo nieposłuszeństwem i niesłuchaniem. Właśnie radykalne posłuszeństwo Jezusa aż do śmierci krzyżowej (Flp 2, 8) odsłania do głębi ten grzech" (VD 26). Uczmy się słuchać siebie i Boga!
ks. Jan Kochel
fot. jk
