Co Bóg mówi do pielgrzymów nawiedzających kościoły rzymskich męczenników? Słucha dziś modlitwy jednego z trzech młodzieńców ze "środka ognia". Często świadkowie wielkich tragedii, prześladowań, cierpienia i śmieci niewinnych ofiar pytają: Gdzie jest Bóg, gdy dzieją się takie straszne rzeczy? Najbardziej przekonywująca odpowiedź stwierdza: Jest z tymi, którzy cierpią. Jest pośrodku ognia - na krzyżu wraz z swoim Synem, który oddał za nich i za nas życie. Wielu męczenników wołał słowami Daniela: "Nie opuszczaj nas na zawsze, przez wzgląd na święte Twe imię nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj się od swego miłosierdzia...". Bóg i dzisiaj woła poprzez cierpienie niewinnych!

Przypowieść ewangeliczna uzupełnia lekcję cierpliwej wytrwałości i zaprasza na lekcję przebaczenia (wyższy stopień). Apostoł pyta Mistrza: "Panie, ile razy mam przebaczyć...?". Rabini nauczali, że czterokrotne przebaczenie bliźniemu jest już niezwykłą wspaniałomyślnością. Jezus uczy, że nie ma granicy przebaczenia - nie ma miary miłosierdzia (por. 77 razy przebaczyć jest przeciwieństwie znanej miary zemsty Lameka - por. Rdz 4, 24).

Warto porównać przypowieść o nieustannym wybaczaniu bliźniemu (18, 23-35) z szóstą prośbą modlitwy Pańskiej (6, 12. 14n), które pozwala uzasadnić porównanie między przebaczającą dobrocią Boga a gotowością do przebaczenia praktykowaną wśród uczniów Jezusa.

Na progu kościoła stacyjnego każdy musi zadać sobie kilka pytań:
* Czy wybaczyłem krzywdy wyrządzone mnie i moim bliźnim? Czy nie szukam zemsty, wyrównania krzywd, odwetu...?
* Czy moje wybaczenie jest bezinteresowne - hojne na wzór ewangelicznego króla?
* Jak jest moja modlitwa w chwilach prób i doświadczeń?


II. ŚWIĘCI - PROMIENIE ŚWIATŁA SŁOWA

Badacze starożytnego Rzymu podważają istnienie męczennicy Prudencji - Pudencjany. Uważają, że nazwa kościoła pochodzi od przymiotnika, którym określano dom Pudensa - domus Pudentiana. W późniejszych wiekach nazwa ta, jakoby mylnie, została powiązana z kobietą, córką senatora rzymskiego. Ambasador H. Suchocka nie kwestionuje argumentów naukowych, ale radzi zachować legendę o dwóch córkach senatora: Pudencjanie i Praksedzie, która w Wiecznym Mieście jest na tyle żywa, że wierni do dziś modlą się w kościołach im poświęconych.

Cenną katechezą wczesnochrześcijańską może być refleksja nad mozaika w piękną absydzie kościoła z czasów papieża Innocentego I (+417). Przedstawia ona Chrystusa Nauczającego w towarzystwie apostołów w strojach rzymskich senatorów i dwóch niewiast. Za plecami na wzgórzu Golgoty stoi krzyż, adorowany przez symbole czterech ewangelistów. Mozaika zapraszają nas do medytacji nad tajemnicą męki, śmierci i zmartwychwstania.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezus Chryste - zmiłuj się nad nami!

W kościele św. Pudencjany przechowywany jest fragment drewnianego stołu (ołtarza), przy którym św. Piotr miał "łamać chleb" (celebrować Eucharystię). Tutaj Apostoł miał też zatwierdzić tekst najstarszej Ewangelii według św. Marka i konsekrować świętych Linusa i Kleta, swoich bezpośrednich następców na tronie Piotrowym; tu wreszcie miała być również pierwsza katedra Rzymu, czyli tron biskupa Wiecznego Miasta (H. Suchocka). Wszystko to wskazuje na wagę dzisiejszego kościoła stacyjnego i jego związek z początkami papiestwa. W kontekście zbliżającego się konklawe warto nawiedzić ten właśnie kościół i włączyć się w wielką modlitwę Kościoła o błogosławiony wybór - o godnego następce św. Piotra "na miarę naszych czasów".