IX Niedziela zwykła - 2.06.2013

2013-05-27

CZYTAJ!

Łk 7, 1-10

Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów do słuchającego [Go] ludu, wszedł do Kafarnaum. Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: «Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył - mówili - miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę». Jezus przeto zdążał z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół ze słowami: «Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź!" - a idzie; drugiemu: "Chodź!" - a przychodzi; a mojemu słudze: "Zrób to!" - a robi». Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i zwracając się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: «Powiadam wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu». A gdy wysłani wrócili do domu zastali sługę zdrowego.  

ROZWAŻ!

Zwróćmy uwagę na motywację, której używają Żydzi, wstawiając się u Jezusa za setnikiem. Wyłania się z niej obraz człowieka, dla którego oprócz własnej cenną i wartościową była również kultura i tradycja ludzi wśród których zamieszkał.

Patriotyzm jest częścią czwartego przykazania: kocham rodziców, dom, region i kraj, w którym mieszkam.

Kocham bardziej to, co głębiej znam. Miłość ta wyraża się w konkretnych zachowanych: dbałości o materialne i duchowe bogactwo otrzymanego dziedzictwa.

Mówiąc „mój kraj” bierzemy za niego część odpowiedzialności.

Cnota patriotyzmu pozwala zagospodarować przestrzeń wolności. Przestajemy narzekać i zaczynamy działać dla wspólnego dobra (język, kultura, zabytki, wzrost gospodarczy, wychowania nowego pokolenia).

O setniku, który należał przecież do okupacyjnej armii, starszyzna żydowska wydała fantastyczne świadectwo: kocha nasz naród.

Patriotyzmu nie można zrozumieć bez miłości, która prowadzi do zakorzenienia i bezinteresownego daru z siebie. Setnik zaangażował swoje finanse w budowę synagogi, co było znakiem, że rozumie duchowe potrzeby ludzi wśród których żyje. Wykorzystał swoją pozycję, by służyć innym, a nie innych, by budowali jego pozycję.

Istnieje również skrajna forma patriotyzmu – nacjonalizm. Dziś dystansując się od nacjonalizmu, wielu popada w drugą skrajność: obojętność i wyobcowanie. Dom potrzebuje fundamentów, drzewo korzeni, a człowiek zakorzenienia, tradycji, posiadania własnego miejsca. Wyobcowany jest pełen pretensjonalności, ponieważ dużo żąda, nie chcąc w zamian nic ofiarować. Powołuje się także na obce ustawodawstwa, powtarza slogany, odgrzebuje prawa dawno określone, ponieważ zapomniał skąd pochodzi, co osiągnęli jego przodkowie i jaką siłę daje mu chrześcijańska i narodowa tradycja.

Niektórzy mówią, że trudno wytrzymać w tym kraju, gdzie stopa życiowa jest za niska. Jeśli oceną będzie tylko zasobność portfela, przestaje się myśleć o moralności, ideałach i godności. Nie możemy też zapominać, że nasze wychowanie i wykształcenie zawdzięczamy tej ziemi.

Im więcej otrzymujemy, tym bardziej powinniśmy pamiętać, gdzie nasz dom oraz od kogo i dla kogo to wszystko zostało nam dane.

MÓDL SIĘ!

Panie Jezu, Ty płakałeś nad Jerozolimą, której mieszkańcy przegapili czas łaski i poprzez złe wybory narazili stolicę na zniszczenie. Ucz mnie mądrego miłowania domu i ojczyzny. Prowadź mnie w drodze wzrastania w kulturze i tradycji ojców. Chcę wzrastać w duchowej i materialnej odpowiedzialności za ojczyznę. Daj mi siłę i odwagę do walki z narodowymi wadami najpierw u siebie. Chroń przed niedocenianiem bogactwa, któremu na imię Polska.

Daj mi gorliwie i szczerze zabiegać o pomyślność własnego kraju, szanując równocześnie inne. Ucz mnie ofiarności, bym dla rozwoju i obrony ojczyzny gotów był poświęcić czas i siły. Nie pozwól mi zapomnieć, że pierwszym znakiem patriotyzmu jest uczciwa praca.

ŻYJ SŁOWEM!

· Wejdź do wspólnoty funkcjonującej na terenie parafii (miasta).

· Zaangażuj się w lokalną działalność charytatywną.

· Wesprzyj fundację działającą na rzecz lokalnej społeczności.