Uroczystość NMP Królowej Polski - 3.05.2016

2016-04-28

Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

ROZWAŻ!

Jezus, kończąc życie swoje, przemawia z krzyża do Swojej Matki i ucznia. Każde Jego słowo, zostaje głęboko zapisane w matczynym i uczniowskim sercu: Matko oto Syn Twój, Synu oto Matka Twoja. W tym momencie Maryja wypełnia swoje „tak” aż do końca - swoje zawierzenie Bogu (por. Łk 1, 38. 45; 11, 28).

Z krzyża Chrystus oddał również nam Maryję za Matkę, aby Jej macierzyńska troska i miłość stały się także naszym udziałem: I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Odtąd to również moment naszego "tak" - moment zawierzenia każdego ucznia. Maryja jest dla nas największym darem umierającego i zmartwychwstałego Pana: Maryjo, Żywy Darze Pana, pomóż nam wypracować w sobie gotowość zawierzenia, abyśmy to, co mamy najlepszego umieli ofiarować Bogu Ojcu, jeśli taka jest Jego wola.

Znany polski ekumenista i dogmatyk – Piotr Jaskóła - zwraca uwagę na mariologiczny charakter dzisiejszej perykopy. Ksiądz Profesor przekonuje, iż moment powierzenia przez Jezusa swojej Matki umiłowanemu uczniowi, to moment przekazania Maryi Kościołowi.

Maryja staje się członkinią Kościoła, owszem najdoskonalszą, ale nadal członkinią. Ta myśl przetrwała od czasów Ojców Kościoła. Również reformatorzy, jak Marcin Luter, podkreślali znaczenie Maryi jako dobrej Matki – członkini wspólnoty eklezjalnej. Średniowieczna pobożność ludowa wypaczyła jednak w pewnym stopniu dotychczasowe myślenie. Maryja stała się wręcz boginką, będącą na równi z Osobami Trójcy Świętej. Tego typu poglądy miały, zdaniem Profesora, wpłynąć na odrzucenie przez późniejszych reformatorów pobożności maryjnej.

Sobór Watykański II nawiązał do pierwotnej biblijno-patrystycznej tradycji Kościoła, poświęcając Maryi miejsce w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele. Maryja w nauce soborowej „powróciła” w struktury Kościoła. Jest - z woli Syna - "naszą" Matką: "To macierzyństwo Maryi w ekonomii łaski trwa nieustannie - poczynając od aktu zgody, którą z wiarą wyraziła przy zwiastowaniu i którą zachowała bez wahania pod krzyżem - aż do wiekuistego dopełnienia się zbawienia wszystkich wybranych (...). Dzięki macierzyńskiej miłości opiekuje się braćmi swego Syna (...). Kościół nie waha się jawnie wyznawać takiej podporządkowanej roli Maryi; ciągle jej doświadcza i zaleca ją sercom wiernych, aby oni, wsparci tą macierzyńską opieką, jeszcze silnej przylgnęli do Pośrednika i Zbawiciela" (KK 62).

Zapytajmy zatem w kontekście jubileuszu i chrzcielnego zwierzenia:

• Czy przyjęliśmy Matkę do siebie?
• Czy uznaliśmy Ją za naszą Matkę - Orędowniczkę - Wspomożycielkę - Pośredniczkę - Królową?
• Czy czcimy Ją jako Matkę Kościoła domowego, lokalnego, powszechnego?
  

MÓDL SIĘ!

ŻYJ SŁOWEM!

Wybierzmy się dzisiaj na nabożeństwo majowe i pamiętajmy o modlitwie różańcowej.