Rozważania niedzielne: Uroczystości i święta
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana - 13.06.2019
2019-05-12
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana jest obchodzone w Kościele od 2013 r. Jest to więc święto nowe, lecz niezwykle aktualne i przynaglające. W dobie kryzysu i nagonki na kapłanów, a z drugiej strony szczerej modlitwy za nich, np. na Polach Lednickich, trzeba zapytać: Kim jest kapłan dzisiaj? Czym jest dla nas kapłaństwo? Pamiętajmy to Jezus Chrystus jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, a kapłan namaszczony, konsekrowany i posłany jest alter Christus.
CZYTAJ!
J 17,1-2.9.14-26 (BP)
Jezus podniósł swoje oczy ku niebu i powiedział: "Ojcze, nadeszła godzina. Obdarz chwałą swego Syna, aby i Syn Ciebie obdarzył chwałą. Przekazałeś Mu władzę nad wszystkim, co żyje, aby On dał życie wieczne wszystkiemu, co Mu dałeś (...).
Ja za nimi proszę - nie proszę za światem. Proszę za tymi, których Mi powierzyłeś, gdyż należą do Ciebie (...).
Ja przekazałem im Twoją naukę, a świat ich znienawidził, gdyż nie należą do świata, podobnie jak Ja nie należę do tego świata. Nie proszę, abyś ich zebrał ze świata, lecz abyś ich ustrzegł przed złem. Oni nie należą do świata, tak jak i Ja nie należę do tego świata.
Uświęć ich przez prawdę! Twoja nauka jest prawdą. Podobnie jak Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich posłałem na świat. Ja uświęcam się za nich, aby i oni zostali uświęceni w prawdzie.
Proszę Cię nie tylko za nimi, lecz także za tymi, którzy uwierzą we Mnie dzięki ich nauczaniu, aby wszyscy byli jedno. Podobnie jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, tak i oni niech będą w nas, aby świat uwierzył, że to Ty Mnie posłałeś. Obdarzyłem ich chwałą, jaką otrzymałem od Ciebie, aby byli jedno, podobnie jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a TY we Mnie - niech staną się doskonałą jednością, aby świat poznał, że to Ty Mnie posłałeś i tak ich umiłowałeś, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą Mnie obdarzałeś. Umiłowałeś Mnie bowiem przed stworzeniem świata. Sprawiedliwy Ojcze! Świat Cię nie poznał, Ja jednak Cię poznałem. I oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby byłą w nich ta miłość, jaką Mnie umiłowałeś, i abym Ja był w nich".
Kiedyś przyprowadzano do św. Franciszka z Asyżu biskupa, którego oskarżano o
liczne zbrodnie. Chciano, żeby święty potępił niegodnego kapłana. On nie
tylko tego nie zrobił, ale upadł w błoto i pocałował biskupi pierścień,
który symbolizuje Chrystusa.
Bardzo łatwo oskarżyć, napiętnować, osądzić, odebrać dobre imię. W pierwotnym Kościele wobec prezbiterów (starszych - przełożonych we wspólnocie) stosowano szczególny przywilej: Starsi [prezbiterzy] (...) niech będą otaczani szczególnym szacunkiem (...). Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszym, chyba że w oparciu o zeznanie dwóch lub trzech świadków (1 Tm 5,17-19).
Tylko Jezus Chrystus jest Najwyższym Kapłanem (por. Hbr 2,17; 5,1-10; 7,11-24) w szczególnym i nowym sensie: wypełniając obietnicę dawnego przymierza, dokonuje równocześnie zamiany tego, co kultyczne na to, co ma charakter osobowy. Ofiary od tego czasu będą miały swoją wartość tylko dzięki osobistej ofierze Jezusa; kiedy Jezus "uświęca" siebie, wtedy Kościół się "uświęca" (J 17,19) i czuje się zobowiązany do składania ofiar duchowych (X. Leon-Dufour).
Kapłan - od momentu święceń - pozostaje stale w modlitewnej trosce [dłoniach] Chrystusa. ON zanosi do Ojca arcykapłańską modlitwę za tych, którzy zostali Mu powierzeni - wybrani, wyłączeni ze świata i posłani do świata, by głosić Ewangelię (por. Rz 15,16). Kapłan zatem należy do Ojca i Syna - "uświęcony w prawdzie".
Treścią Jezusowej modlitwy za uczniów jest potrójna prośba: o jedność (17,11), o zachowanie od zła (17,15) i uświęcenie w prawdzie (17,17-19).
Trzecia prośba dotyczy świętości życia uczniów. Jezus prosi Ojca, aby
mogli prawdziwie stać się synami i mieć udział w dziedzictwie, czyli w jedności
i miłości, łączącej Ojca i Syna. Uświęcenie nie oznacza zatem wyrwania ze
świata, lecz ustawiczne nawracanie uczniów. Jest stałym otwarciem na prawdę i
życie. W czwartej Ewangelii „prawda” oznacza objawienie Ojca w Synu. Jezusowa
prośba: „Uświęć ich w prawdzie” wyraża więc pragnienie, by Ojciec wytworzył w uczniach
tę relację synowską, która da im udział w jedności i życiu Trójcy Świętej.
Chrystus zatem jest jedyną drogą, wiodącą każdego z uczniów do synostwa
Bożego (J 14,6). Uświęcenie uczniów
znajduje wzór w postawie samego Jezusa: „Za nich Ja poświęcam w ofierze samego
siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” (J 17,19).
Postawa Jezusa jest wyzwaniem dla uczniów dojrzałych i odpowiedzialnych, aby ich słowa zawsze szły w parze z życiem, by ich modlitwa była wyrazem wewnętrznej zażyłości z Bogiem. Jedność wewnętrzna przygotowuje ucznia do k o n t e m p l a c j i, w której „Ojciec sprawia w nas «przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka», by Chrystus zamieszkał przez wiarę w naszych sercach i abyśmy zostali «wkorzenieni i ugruntowani» w miłości” (por. Ef 3,16-17; KKK 2714).
Prezbiter nie może stać się dojrzałym przełożonym wspólnoty jeśli nie uświadomi sobie, że uczestniczy w Misji Jezusa Chrystusa. W Ewangelii Jana jest wiele tekstów, które tę świadomość rozbudzają i pogłębiają. Szczególną jednak rolę odgrywa modlitwa pożegnalna Jezusa (J 17), która wprowadza ucznia w kontemplatywny wymiar życia: „Nie ulega wątpliwości, że w życiu każdego człowieka, który jest wezwany do stałego pogłębienia zażyłości z Chrystusem, wierności woli Ojca oraz oddania się braciom w miłości i sprawiedliwości, miejsce uprzywilejowane winna zajmować formacja duchowa” (ChL 60).
Kapłani są specjalistami od spraw ducha: od posługi słowa, posługi jednania i posługi modlitwy.
Warto zapytać:
- W jakiej mierze chrześcijański lud wierny spełnia funkcje kapłańską (por. 1 P 2,5.9; Ap 1,6; 5,10; 20,6)?
- Co to znaczy dla kapłanów być alter Christus?
- Jak modlić się dzisiaj za kapłanów na wzór arcykapłańskiej modlitwy Jezusa?
MÓDL SIĘ!
Prosimy
Cię, Panie,
byśmy umieli rozpoznać dary,
które ofiarowałeś swemu Kościołowi w Chrystusie,
tak byśmy wszyscy i każdy z nas,
znając własne powołanie
i pomagając innym je rozpoznać,
mogli budować
Ciało Twojego Syna,
który żyje i króluje w Twoim Kościele
przez wszystkie wieki wieków. Amen.
(kard. C.M. Martini).
ŻYJ SŁOWEM!
Papież Benedykt XVI przypomniał kapłanom fundamentalne zadania w świecie współczesnym: "Wierni oczekują od kapłanów tylko jednego, aby byli specjalistami od
spotkania człowieka z Bogiem. Nie wymaga się od księdza, by był
ekspertem w sprawach ekonomii, budownictwa czy polityki. Oczekuje się od
niego, by był ekspertem w dziedzinie życia duchowego. Dlatego, gdy
młody kapłan stawia swoje pierwsze kroki, potrzebuje u swego boku
poważnego mistrza, który mu pomoże, by nie zagubił się pośród propozycji
kultury chwili. Aby przeciwstawić się pokusom relatywizmu i
permisywizmu nie jest wcale konieczne, aby kapłan był zorientowany we
wszystkich aktualnych, zmiennych trendach; wierni oczekują od niego, że
będzie raczej świadkiem odwiecznej mądrości, płynącej z objawionego
Słowa. Dbanie o jakość osobistej modlitwy oraz o dobrą formację
teologiczną owocuje w życiu (...). Chrystus potrzebuje
kapłanów, którzy będą dojrzali, męscy, zdolni do praktykowania duchowego
ojcostwa. Aby to nastąpiło, trzeba rzetelności wobec siebie, otwartości
wobec kierownika duchowego i ufności w miłosierdzie Boże" (por. Przemówienie, Warszawa 25 maja 2006 r.). Módlmy się o to dla naszych kapłanów!
ks. Jan Kochel
fot. Claudio Pastro, Jesus Crist, Spirited Art - Pinterest
