Rozważania niedzielne: Rok C
XXXI Niedziela zwykła - 03.11.2019
2019-10-31
Pragnieniem Jezusa jest "odszukać i zbawić to, co zginęło" - inicjatywa jest po Jego stronie. To On wciąż przechodzi przez miasta i wsie, przez Jerycho i Jerozolimę, przez nasze życie, bo zależy Mu na nas. To On pierwszy chce zatrzymać się w naszych domach, idzie w gościnę do grzeszników..., bo "pierwszy [nas] umiłował" (1 J 4,19).
CZYTAJ!
Łk 19,1-10 (BP)
Jezus przybył do
Jerycha i przechodził przez miasto.
A pewien bogaty człowiek, imieniem
Zacheusz, który był zwierzchnikiem celników, chciał zobaczyć
Jezusa, kto to jest. Nie mógł jednak z powodu tłumu, gdyż był małego wzrostu.
Pobiegł więc naprzód i wszedł na sykomorę, żeby Go zobaczyć, gdyż tamtędy miał przechodzić.
A gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział do niego: "Zacheuszu, zejdź! Pospiesz się, bo dziś muszę zatrzymać w
twoim domu".
Zszedł więc szybko i przyjął Go z radością.
A wszyscy,
widząc to, szemrali: "Poszedł w gościnę do grzesznika".
Zacheusz zaś stanął i
powiedział do Pana: "Panie, połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie".
Wtedy Jezus powiedział do niego: "Dziś zbawienie
stało się udziałem tego domu, gdyż i ten człowiek jest synem Abrahama. Syn
Człowieczy przyszedł przecież szukać i zbawić to, co zginęło".
ROZWAŻ!
Opowiadanie Ewangelii Łukasza jest tłem do zasadniczego przesłania: Dziś zbawienie
stało się udziałem tego domu (w. 9-10). Realizuje się to, co Jezus wcześniej zapowiedział: Przyszedł, aby obwołać rok łaski od Pana (por. Łk 16-21). Zapowiedź łaski (zbawienia) wydaje owoc w konkretnej osobie (Zacheuszu), który przeżywa nawrócenie i radość spotkania/dzielenia się. Podobnej łaski doznają inni, np. Lewi powołany spośród wielu grzeszników (Łk 5,27-32), grzesznica w domu Szymona (Łk 7,36-50), syn marnotrawny (Łk 15,21-24), celnik modlący się w świątyni (Łk 18,9-14), łotr na krzyżu (Łk 23,39-43).
- Czy jestem wśród tych, którzy potrafią przeżywać owoce łaski Bożej?
Poprzednik Jezusa - Jan Chrzciciel wzywał: "Wydajcie owoce godne nawrócenia" (Łk 3,8). Ważne by nie odkładać tego na później. Stąd tak ważne (kluczowe) jest tu słowo "dziś": dziś muszę zatrzymać w
twoim domu (w. 5) i dziś zbawienie
stało się udziałem tego domu (w. 9). Słowo "dziś" obwieszcza łaskę (zbawienie) dla każdego, kto ma chce przyjąć Jezusa w swoim domu (życiu). Oto Ewangelia miłości miłosiernej: Bóg kocha pierwszy - On działa "dziś"!
- Czy potrafię zejść z pośpiechem i przyjąć Jezusa rozradowany?
Ewangelia ukazuje siedem etapów "drogę nawrócenia":
- pierwszy jest Jezus (Zbawca), który po wejściu do Jerycha przechodzi przez miasto (moje życie) (w. 1);
- w drugim opisane jest życie Zacheusza (rachunek sumienia): kolaborator, chciwy i przewiązany do pieniądza, ale jednocześnie poszukujący (wew. niepokój), spragniony spotkania i pojednania (w. 2-4);
- inicjatywa i troska misji Jezusa: "albowiem dziś muszę zatrzymać się w twoim domu" (w. 5 - to jest dziś zbawcze; por. Łk 4,21; 23,43);
- czwarty etap jest odpowiedzią Zacheusza - odpowiedzią hojną i radosną (w. 6);
- kolejny etap dopuszcza do głosy tłum: "A wszyscy, widząc to, szemrali" (w. 7; por. Łk 5,20; 15,2) - przemiana grzesznika budzi niepokój otoczenia;
- szósty etap ponownie ukazuje Zacheusza i owoc jego nawrócenia: "Panie, połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie" (w. 8) - pokuta i zadośćuczynienie są adekwatne do winy;
- Jezus (Zbawca) kończy proces nawrócenia orzekając wyrok: "Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu" (w. 9) - to jest owoc nawrócenia, odpuszczenie grzechów, darowanie win - objawienie panowania Bożego nad naszym życiem, ponieważ "Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło" (w. 10).
Poznajemy prawdziwe oblicze Boga, który jest "bogaty w miłosierdzie" (por. Ef 2,4; 1 P 1,3). Kard. Martini w tym kontekście poszukuje odpowiedzi na trudne pytania: "Jeśli prawdziwym obliczem Boga jest miłosierdzie, czymże jest Jego sprawiedliwość? Czy Bóg jest poczciwcem, który wszystko przebacza, który wszystko akceptuje, który przymyka oczy na wszystko? Rozumie się, że nie; wszystko jednakże jest interpretowane w świetle prymatu miłosierdzia" (por. Spotkania z Biblią, Kraków 2001, 195). Przywołuje też encyklikę św. Jana Pawła II Dives in misericordia, w której pogłębia on rozumienie stosunku miłosierdzie - sprawiedliwość (por. DM 12).
Opowiadanie o Zacheuszu, obok prymatu miłosierdzia wskazuje jeszcze na to, że Jezus docenia małe kroki człowieka w procesie nawrócenia: chciał zobaczyć Jezusa (coś więcej niż ciekawość - niepokój serca - poszukiwanie spotkania); zszedł szybko i przyjął rozradowany (owoce nawrócenia); oddaje poczwórnie (prawdziwa pokuta i zadośćuczynienie). Ważna jest też reakcja otoczenia (wsparcie - akceptacja) oraz posługa szafarzy sakramentu pokuty i pojednania ("nie męczyć się w przebaczaniu").
- W czym szafarz sakramentu winien naśladować Jezusa - Syna Człowieczego?
MÓDL SIĘ!
W imię Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w duchu Jego mesjańskiego posłannictwa, które trwa w dziejach ludzkości, podnosimy nasz głos i błagamy, aby raz jeszcze na tym etapie dziejów objawiła się owa Miłość, która jest w Ojcu, aby za sprawą Syna i Ducha Świętego okazała się obecną w naszym współczesnym świecie i potężniejszą niż zło: potężniejszą niż grzech i śmierć. Błagamy za pośrednictwem Tej, która nie przestaje głosić "miłosierdzia z pokolenia na pokolenie", a także tych wszystkich, na których wypełniły się już do końca słowa z kazania na górze: "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią".
Jan Paweł II, Dives in misericordia nr 15
ŻYJ SŁOWEM!
Przygotuj się do sakramentu pokuty i pojednania na wzór drogi nawrócenia Zacheusza - siedmiu kroków w stronę Ojca "bogatego w miłosierdzie".
ks. Jan Kochel
