V Niedziela zwykła - 05.02.2023

2023-02-02

Jezus powiedział: "Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".

Mt 5,13-16

Przyjrzyjmy się obrazowi lampy, którym posłużył się Jezus i odnieśmy go do kontekstu społecznego. Jezus powie najpierw o lampie: „Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu”, a następnie o nas, wierzących: „Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.

Wypowiedź Chrystusa wyraźnie podkreśla widzialność uczniów w świecie. Najpierw miejsce na którym zostało umieszczona została lampa. Nie pod korcem, nie pod przykryciem, ale na świeczniku. Uczeń nie może się ukrywać. Otrzymał światło i jego blask nie tylko ma być światłem rozświetlającym jego wnętrze, ale blaskiem widocznym dla innych. Wierzący mają być widoczni publicznie i rozpoznawalni. Stoi to w jaskrawej opozycji do rozpowszechnianej w publicznej przestrzeni opinii, że wiara to sprawa prywatna. Konfrontując taki pogląd ze słowami Jezusa widać wyraźnie, że nie pochodzi on od Niego. Wiara jakiej domaga się Chrystus wpływa na każdą dziedzinę ludzkiego życia i wyciska piętno na każdy rodzaj ludzkiej działalności. Także tej środowiskowej, gospodarczej, społecznej, kulturowej i politycznej. Najpierw czyny wiary widoczne mają być dla domowników. Oni są pierwszymi odbiorcami i adresatami czynów uczniowskich. Dom i rodzina są zatem pierwszą przestrzenią świadectwa.

Prawość i duchowa motywacja mają świeci, mają być widoczne i jednoznaczne. Do tego stopnia, że patrzącym na nie postronnym ludziom nie pozostawiają wątpliwości dlaczego tak postępujemy i z jakiego powodu działamy.

Jezus nie tylko nie zgada się na to by wierzący siedzieli zamknięci w zakrystii, ale wprost przeciwnie, przestrzega, że to co oni mówią na ucho, głoszone będzie na dachach (Łk 12,3) i wysyła ich na cały świat by byli świadkami, aż po krańce ziemi (Dz 1,8). Wskazuje więc, że nagłaśnianie i upublicznianie prawdy należy do natury Dobrej nowiny. Każdy wierzący ma być zatem świadkiem wiary w swoim środowisku, miejscu życia, pracy i wypoczynku. I aby nie było wątpliwości, Mistrz z Nazaretu podkreśla, że kto się przyzna do Niego przed ludźmi, do tego i On przyzna się kiedyś przed Ojcem w niebie (Mt 10,32). Wierzący nie może się wstydzić wiary, nie może się ukrywać, ze swymi poglądami i stylem życia. Jest jak lampa na świeczniku, która ma świecić wszystkim! Wszystkim! Światło nie może się ukrywać.

Rozumieli to doskonale wierzący na przestrzeni dziejów, dlatego świętujemy niedzielę – pierwszy dzień tygodnia, a nie jak Żydzi, ostatni, sobotę. Świętujemy ze względu na zmartwychwstanie Chrystusa i zesłanie przeze Niego Ducha Świętego. To są powody świętowania, ustanowienia dnia wolnego i istniejącego układu tygodnia. Chrześcijanie zmienili przestrzeń publiczną, układ dni roboczych i świątecznych ze względu na wiarę i Chrystusa. Wiara to sprawa publiczna, a nie prywatna. Wybudowany kościół to jest publiczna sprawa. On nie znika od poniedziałku do soboty, ukazując się tylko na niedzielę. Stoi i służy społeczności lokalnej. Religia w szkole – publiczna sprawa. Procesja Bożego Ciała – publiczna sprawa. Ślub, na który młodzi zapraszają gości – publiczna sprawa. Wiara zawiera elementy zewnętrzne i widzialne. Zatem Jezus wyraźnie chce, żebyśmy przyznawali się do Niego publicznie i nie wstydzili się swoich poglądów. Wiara, o jaką Jezusowi chodzi, nie jest prywatna, ale publiczna. Musi być na zewnątrz widoczna.

Wszechmogący Boże, Ty posłałeś nam Swego Syna w widocznej, ludzkiej postaci. Pozwól nam naśladować każde Jego nauczanie i postępowanie, a przez to stawać widzialnym znakiem Twojej miłości. Niech każdy, kto spotyka się z nami zostanie oświecony świadectwem wiary, a widząc nasze dobre czyny chwalili Twoje miłosierdzie. Amen.

W tym tygodniu znajdź dwie okazje do dobrego czynu, który może być świadectwem twojej wiary w miejscu pracy.

ks. Artur Sepioło

fot. kaganek oliwny