2018-12-22
M. Twain, Pamiętniki
Adama i Ewy, Wyd. Siedmioróg, Warszawa 2011.
Mark Twain - właściwie Samuel Langhorne Clemens, ur. 30 listopada 1835 r. na Floridzie, zm. 21 kwietnia 1910 r. w Redding – amerykański pisarz pochodzenia szkockiego, satyryk, humorysta.
Pamiętniki Adama i Ewy - to dwuczęściowa powieść
pełna humoru, która w żartobliwy sposób ukazuje typowe przywary
mężczyzn i kobiet. Jest to jednocześnie historia pięknej miłości, która trwa
aż po grób.
Muszę przyznać, że czytając Pamiętniki, niejednokrotnie pojawiły się łzy śmiechu i wzruszenia. Książka ma formę pamiętnika pisanego przez pierwszych ludzi, a jednocześnie rodziców. Akcja powieści toczy się w dwóch miejscach na samym początku w rajskim ogrodzie Eden, a następnie na ziemi. W części pierwszej to Adam opisuje cały nowy świat i "nowe stworzenie", jak miał w zwyczaju mówić o Ewie. Możemy w tej części zauważyć sztampowe myślenie mężczyzny, jak w prosty, krótki i zwięzły sposób opisuje otaczający świat i wydarzenia. Natomiast część druga, pisana z perspektywy Ewy, różni się diametralnie. Ta część jest o wiele dłuższa, wzbogacona o barwne opisy ziemi. Ewa poświęca wyjątkowo dużo czasu, aby opisać z dokładnością ten "nowy świat", jest nim cała pochłonięta.
Cała powieść jest jednym, wielkim, odniesieniem się do Biblii, gdyż bohaterami są postaci z Księgi Rodzaju: Adam, Ewa oraz ich potomstwo. Wszystko rozgrywa się w rajskim ogrodzie bądź na ziemi, a sytuacje opisane w książce można odnaleźć na kartach Pisma Świętego, oczywiście z drobnymi różnicami.
Książka powinna być obowiązkową lekturą dla tych, którzy pragną zawrzeć związek małżeński. Można tam znaleźć przekazuje opisy trwałej pięknej miłości, która wszystko znosi i wszystko przetrzyma (por. 1 Kor 13). Powieść kończą mocne słowa, które wybrzmiewają i wpadają w serce: Na grobie Ewy: Gdziekolwiek była ona, tam był Raj.
Daniel Konieczny